Το Μεσολόγγι πολιορκείται…
Σε τούτο το μικρό αλωνάκι, πόσο αίμα χύθηκε, πόσες
θυσίες έγιναν για τη Λευτεριά. Ο κλοιός του εχθρού το σφίγγει δυνατά…
"Αραπιάς άτι, Γάλλου
νους, βόλι Τουρκιάς, τόπ' Άγγλου!»
Μα δεν είναι μόνο ο
αδυσώπητος και σκληρός εχθρός. Φοβερότερα είναι η πείνα , ο λιμός, ο πειρασμός
της φύσης… «Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη»
Μπότσαρης, Ραζηκότσικας,
Ιωσήφ Ρωγών, Μακρής, Καψάλης κρατούν το Φράχτη
άπαρτο….
Μεγάλα ονόματα,
δοξασμένα κατορθώματα.
-Κι εγώ ο έρμος τι;
Δεν πρόσφερα τίποτε; Δεν αγωνίστηκα για τη Λευτεριά; Δεν κράτησα άπαρτο το
ταμπούρι μου; Δεν πολεμούσα δίπλα στον Μπότσαρη και τον Μακρή;
-Κι εγώ ο Γελεκτσής,
το παιδόπουλο δεν έκαμα τίποτε; Δεν πολεμούσα δίπλα στον πατέρα μου;Δεν κουβαλούσα πέτρες και
χώματα για να στεριώνει ο Φράχτης;
-Κι εγώ, η Τασούλα
δεν μετέφερα νερό για τους διψασμένους Πολεμάρχους;
-Κι εγώ ο παπα - Γιώργης,
δεν στάθηκα δίπλα στους Μαχητές; Πόσα βόλια με χτύπησαν! Μαζί με τον Ι. Ρωγών
δεν στεριώναμε τα ρήγματα;
Πόσες και τόσες
ψυχές, γενναίες, ανώνυμες, δυνατές κράτησαν όρθια την Ιερά τούτη πόλη;
Για μας όλους θα
γράψει κάτι η ιστορία;
Το Μεσολόγγι χρωστά
τη Λευτεριά του στον ανώνυμο και επώνυμο ελεύθερο Πολιορκημένο!
Παρασκευή Παν. Μπάρλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου